Detektibe basatiarenak
Almadía argitaletxe mexikarraren eskutik heldu zaigu El hijo de Míster Playa, Roberto Bolañoren soslai argigarria. Itxuratik bertatik hasita da erakargarri liburua, azal trokelatu eta guzti, paperaren etorkizunaz izan ditzakegun zalantzak uxatzera datorren ale horietako bat. Bolañoren hil osteko arrakasta kontutan izanda, pentsatzekoa da aurki argitaratuko dela Espainiako estatuan ere, nahiz eta idazle txiletarraren oinordekoek eta haren agente berriak hartutako norabideak zalantzak sor ditzakeen (urte askotako harremanaren ondoren, apurtu egin dituzte Anagrama argitaletxearekin izandako harremanak).
Monica Maristain da El hijo de Míster Playa saioaren egilea, eta bertan, besteak beste, Bolañoren mitoa aztertzen du, haren bizitzako pasarteak bilduz edo gezurtatuz, hura ezagutu zutenei egindako elkarrizketetatik abiatuta. Txileko haurtzaroarekin hasi, Mexikon igarotako... Gehiago irakurri
Txokolatea eta bizkotxoak
“Txokolatea eta bizkotxoak” ekimenaren barruan, DJ lanak egiteko parada antojagarria izan nuen urtarrilaren 15ean, “Memoriaren mapa” izenburupean, Bilboko Barrenkaleko Modesto tabernan. Hona hemen, zerrenda:
1) Michael Jackson beltza zen garaiko kantu dantzagarria, musika beltzerako bidea zabaldu zidana: I Wanna Be Startin´ Something, Michael Jackson.
2) Literaturaz, pop musikaz eta modernitatez blaitu ninduen album antologiko bateko kantu antologikoa, “ze jende xelebre estazioetan” (orduan bezala orain): Taxi horiak, Itoiz.
3) Ana Torroja telebistan, kolazko piano beltz distiratsu baten gainean etzanda, minigonaz jantzita. Amaitu da haurtzaroa: Mi costa tanto di scordarti, Mecano (bertsio italiar pirata).
4) Hutsera jauzi. Amorruaren soinu banda. Footing egingo banu entzungo nukeen kantua, Rocky filmeko Eye of the... Gehiago irakurri
Pairatzeko tenorea
Ezinezkoa Mexiko DFko Tenampa aretoan Bolañorekin ez akordatzea: mariatxiek abesten duten bitartean –lau talde aldi berean, nork ozenago, mahaietako eskarien arabera elkar zanpatuz–, deskarga elektrikoak eskaintzen ditu gizonezko batek mahairik mahai, akordeoia bailitzan lepotik zintzilik dakarren bateria batekin. Hogei peso dira kalanbre bakoitzeko. Dibertitzeko modua omen: toquecitos esaten diote. Tekila edale gautxoriak sokasaltoan ibiltzeko moduko metalezko bi heldulekuri eutsi behar die, eta apurka-apurka handitu egingo da deskargaren zenbatekoa, bezeroak duen jasateko ahalmenaren arabera eta hark geratzeko eskatu arte. Bada berehala amore ematen duenik, bai eta konbultsioetan oker-oker eginda eusten dionik ere. Nerabe talde bat daukagu ondoko mahaian, eskutik elkarri helduta ferra bat osatzen; ferraren muturreko neska banak eusten diete metalezko... Gehiago irakurri
Euskara salbu Japonian
Saizarbitoriari
irakurri diogu: “euskara Bilbon salbatuko da edo ez da salbatuko”. Hitz horiek
esan dituena euskal idazle unibertsalen artean donostiarrena dela kontuan
izanda, esanguratsua da baieztapena, areago, idazle izateaz gain soziologo ere
badenean.
Gaur gaurkoz, ordea, hauxe da errealitatea: Bilbon antolatzen diren ziklo eta jaialdi ezberdinetan, diru publikoz lagundutakoetan bederen, euskaraz ari den sortzaile gonbidatua arrotz sentitzen dela sarri. Zenbatetan izan dugu antolatzaileek gogoz kontra, zuzentasun politikoz jokatzeko deitu gaituzten irudipena? Zenbat aldiz euskal “kuotari” dagokion papera betetzen ari garen sentipena? Ez da arraroa euskararekiko arroztasun sentimendu hori, kristalezko kanpai baten barruan sentitzea euskaraduna, tolerantziaz mozorrotutako indiferentzia bat airean dela kasurik onenean, eta indiferentziaz... Gehiago irakurri