Kantua garaiz

Txikitan gara ustez betiko,
hanka puntetan sarri,  
sehaska altuen gainetik.   
Gu, kantu-entzule isil.

Gaztetan amodioa tragiko
–nahiz ezer ez oso finko–,
limurtu nahian,  
azalak nahi ditugu leitu.   
Gu, askatu nahian.

Heldu ondoren ere zerbait nahi...
Egun eta aste, etortzen ez denaren zain,  
aingurak jotako aingeru.
Gu, kantari, aizu!

Gero, dena akabo, egundo,  
txorimaloen artean txorimalo:
“Egizu ume lo, egizu ume lo...”.
Gu, besteen loarazle.  

Gizon izan, izan emakumezko,
bizi gaitezen eskatzea ez da asko:
bizi gaitezen ba, ez aspertzeko.
Gu... kantuan garaiz.

Hilobian lasai etzan orduko,
orain bai, nahi duguna dugu kantatuko
–inork ez digu aginduko–.

Gor, mutu, askatu nahian.

Gor, mutu, kantatu nahian…

Itzal zaunka (Elkar, 2016)