Maite Larburu


Igualak igual

Xehetasun xeheak, 
ñabardura ñabar, 
sentimendu handiak 
ttipiak eta abar... 
Bizitza bakarrean 
hogei bat hatzamar; 
bizitza bakarrean 
hitzak, aski, hamar:

“jaio”, “hazi”, “etorri”, 
“triste”, “pozik”, “joan”, 
“bidea” zenbat aldiz? 
–“maitasuna” 
behin?
Ez,
bitan!–.

Xehetasun xeheak, 
ñabardura ñabar, 
eta azken hitz hori 
denontzako bistan, 
bakarra izan arren 
astuna benetan... 
Ez dut hemen esango
hitz hori, utikan!

Ez dut hemen esango 
izan arren uhal, 
–denoi lepotik tiraz 
goxo edo suhar–, 
ezin diogulako
 ihes egin ahal, 
“agian” eta “berdin”
 biak dira “igual”; 
“agian” eta “berdin”, 
igual...

TEORIAZ ORTZI EA 
OHITZERA HARTZE 
OI ATZI ERO ATZO ERI
HAIZ ETOR AZTI ERO

ZAI RETO AIZTO RE 
ERO TAZI HAZI ORTE 
TIZA ERO ZOE TIRA 
ARE ITOZ HORITZEA

ARTO IZE HAIZE TOR 
TOZ AIRE ZATO ERI
ZER ITOA AZTI ROE 
HITZA ORE HITZA ERO

EZTI ARO
AI ZORTE ZORTE IA 
HORI EZTA EZTA HORI 
EZTIA HOR

Hitz hori ez, ez dut esango...

Krak (*Zart, 2021)


Ibaiaz

Epe luzeko helburu eta nahiak maite ditut,
hain epe luzeko ze, badakidan 
ez dudala nahi hori asetuko sekula. 

Epe luzeko bidaia-planak maite ditut, 
hain epe luzeko ze, badakidan 
ez dudala hiri hori ezagutuko sekula. 

Epe luzeko laguna, maite zaitut, 
hain epe luzean ze, ez dakidan 
lagun zaren ala maitale.  

Ibai luze bat bota dut
maite dudanetik
maite dudaneraino,
ibai luze-luze-luze bat, 
hondoratuta ere,
urak beti nondik nora 
jarraituko duen jakiteko.
Luze bat...

Epe luzeko maitasunak maite ditut 
orbanik ez delako sortzen,  
–ezta ohitura ere–. 

Epe luzeko eztabaidak maite 
arrazoia inorena izan arte
–biona izan arte–. 

Maite zauriak, maite-maite,
galdera ikur bihurtu arte.
Zauriak maite-maite-maite.

Ibai luze bat bota dut
maite dudanetik
maite duzuneraino,
ibai luze-luze bat,
hondoratuta ere,
urak beti nondik nora 
jarraituko duen jakiteko.
Luze bat...
bota dut 
hemendik horraino, 

luze bat...

Maite Larbururekin elkarlanean idatzia (Hezurren azpian, 2019) 

Berdin bihurtu ginen

Garajeko olagarro aldrebesa. 
Itsaspeko llabe ingelesa. 
Behin desiotako lekuetatik 
aldegiteko dugun presa. 

Isilpekoa zen promesa
bete orduko da pereza. 
Ongi etorri klubera neska, 
nahiz izango den gazi-geza. 

Bokazioa hori ez zen,
baina berdin bihurtu ginen. 
Borondatea hori ez zen, 
baina berdin bihurtu ginen. 

Txakur berde, txakur berde...

Sesamo kaleko igela zen kexa,
berde izatea ez dela erraza;
ugaztun iletsua izan balitz, pentsa!

Belardietan beti galtzen den
txakur berde hori zertarako dun?
Ongi etorri klubera, neska,
irekita dago kisketa!

Bokazioa hori ez zen,
baina berdin bihurtu ginen.
Borondatea hori ez zen,
baina berdin bihurtu ginen.

Gure planetan ez zegoen, 
baina berdin bihurtu ginen:
geure buruen ia-jabe
(ez gu: mundua dago grabe!). 
Patrol eta trikornio gabe, 
ilea tintatu gabe, 
baimenik eskatu gabe,
noiz arte jakin gabe,
fruitu bat heldu gabe,
txaloen beharrik gabe,
garena izateko beldurrik 
gabe, gabe, gabe...

Txakur berde, txakur berde... 

Txakur berdea naiz eta nago 
ene berde esmeraldaz harro: 
txakur berdeak gara gero eta gehiago!  
Agur eta ohore, txakur berde!

 Garajeko olagarro aldrebesa,
Itsaspeko llabe inglesa,
estolderietako printzesa!

It ain't easy being green,
having to spend each day the color of the leaves.
I wonder why but... why wonder?

I am  green.

Maite Larbururekin elkarlanean idatzia (Hezurren azpian, 2019)


Katekorratzarena

Katutik duzu asko,
katetik, berriz, gutxi, 
ez duzu katearen
fama txarrik merezi.
Katetik askatzeak 
egiten zaitu berezi:
ireki eta kliska,  
begiaz keinu berriz. 

Soltean zoazenez 
bakarka zoaz beti,  
ez inoren kontrako 
baizik alegre, isil. 
Katebegiko begi,  
zaitut begikoegi, 
galtzea komeni ez 
den bitxien euskarri, 
patrikara lotuta 
edo soinekoari. 
Besteari lotuta 
eta zure gorputzari.

Buruan behar nuke
zure kastako sorta,
gogoratzeko zinez, 
zeri hel, zer gorrota...  
Ez zara deusen lotsa
paperezko larrosa,
jakako paparrean 
eustekotan poza: 
ireki edo itxi,
trikuaren zorrotza.

Zabalik, zauritzeko 
ezpata zarelako; 
itxita, pieza kamuts 
laztan eskean plako. 
Patrikan zaramatzat 
laztantzen zaitut kuttun: 
ireki eta itxi, 
egun on edo agur... 
“Ene katekorratza,
eutsi diezaiogun”.

Ez zara deusen lotsa
paperezko larrosa,
jakako paparrean 
eustekotan poza: 
ireki edo itxi,
trikuaren zorrotza.

Katutik duzu asko,
katetik, berriz, gutxi, 
ez duzu katearen
fama txarrik merezi.
Katetik askatzeak 
egiten zaitu berezi.

Hezurren azpian (Gaztelupeko Hotsak, 2019) 



Maletadun maitalea

Maletadun maitalea zara
maletarekin maiteminduta. 

Mandala bat badela 
entzun duzu eta inshala,
bazoaz berehala: 
ikusiz mendi eta haran
goxoago zeunden ganbaran.

Mundua badabil hala
zoroen presaren zalapartarekin. 

Sakondu gabe bidaia,
urratu dugun paisaia,
urak itotako kaia,
hegaldien sastakaia, 
hasiera eta amaia… 
Hasiera eta amaia.

Maletadun maitale bezala
egiten duzu ahal dena, 
maitale bat azkenean zer da? 
Hurrengorako eskala. 

Bakardadea eskala
dezakezun mendi bat da, 
eta gero jaitsi ahala... 
ahal bada, hala, 
ahal dela ala 
deltan… 

Sakondu gabe bidaia,
urratu dugun paisaia,
urak itotako kaia,
hegaldien sastakaia, 
hasiera eta amaia… 
Hasiera eta amaia.

Maitaledun maleta zara,
eskutik doan txatala, 
gurpilduna zu, eta bera 
larru bereko azala. 
Ahal dena eginda ere 
dena da gutxi,
gutxi da dena,
eztena beti... zorrotzegia da. 
Maletadun maitalea
maletarekin maiteminduta.  
Maleta egiten bukatuta 
bietan zein dago nekatuta?
Desegiten zara zu, 
eta puskak ezin batu,
zu desegiten zara.

Ohe guztietan zerbait ahazten da,
ohe biluzia zutaz janzten da. 
Sakondu gabe bidaia,
urratu dugun paisaia,
urak itotako kaia,
hegaldien sastakaia, 
hasiera eta amaia… 
Hasiera eta amaia.

Hezurren azpian (Gaztelupeko Hotsak, 2019)