Leiho batek

Honela esan nizun euria ari zuenez
zidarrolaz gaua ez zaitut sekula ahaztuko
keak keari bezala jarraituko dizut
berdin zait teilatuetan edo kaleetan
Nire bizitza osatzen duten harri trokoetan
euria etorkin urteak kolpatzera itzultzen den bezala
itzuliko da nire beira okiletara zure aurpegia
Non zaldien entzumena hazbeteka urratzen
ez dago inor kaleotan nik bezain ondo ezagutzen duenik
kriseiluak pizten direneko ordua
isuritako malko eta odolaren lekuko aienaezinak
Eta ke-zulo debekatuetako ezpainek legez
iraunen dute zure hitz-kordek ere nire ukimenean
aurpegian utzi zenizkidan matel izoztuak
jasoko ditut beti oroitzaren tolesduretan
krimenaren aztarna artxibatuak bailiran
nire biriketako erlauntzek zure
Camelen kea gordeko dute beti
Jakin banekien ez zinela niretzat biluzten
ez zirela izango betirakoak zure
bularrek nire bizkarrean utzi zuloak

FasTFatum (Gaztelupeko Hotsak, 2007)
[Kea behelainopean bezala bildumako poema batetik abiatuz]